Helena begint haar artikel op Israel Palestine Blogs Peace Blogs Aggregator [en – alle links] met:
De media en de blogosfeer staan momenteel vol van oververhitte retoriek als reactie op de beslissing van het Schotse hof om de veroordeelde Libische massamoordenaar Abdel-Basset al-Megrahi wegens gezondheidsredenen/humanitaire redenen vroegtijdig vrij te laten.
Oververhit of niet, er wordt zowel in de reguliere media als in de blogosfeer in ieder geval uitgebreid gediscussieerd over de vrijlating van de enige persoon die ooit is veroordeeld voor de bomaanslag op vlucht 103 van Pan Am, de Libiër Abdelbaset Ali Mohmet al-Megrahi.
De “Lockerbie-dader” werd tot levenslang veroordeeld vanwege zijn betrokkenheid bij de bomaanslag op het vliegtuig in 1988 boven het plaatsje Lockerbie in Schotland, waarbij 270 mensen om het leven kwamen. Hij lijdt aan prostaatkanker in de terminale fase en omdat hij minder dan drie maanden te leven heeft, heeft de Schotse regering hem om humanitaire redenen vrijgelaten.
Zijn vrijlating leidde tot verdeelde en heftige reacties, waarbij een aantal gerelateerde kwesties en discussies werden aangehaald.
Bij zijn terugkeer in Libië kreeg Megrahi een “heldenontvangst”, zoals het in de reguliere media werd genoemd, en dit leidde vooral in de Amerikaanse en de Britse pers tot hevige kritiek. Maar hoe werd hier op internet op gereageerd?
rfitzgibbon, een Twitteraar uit de Verenigde Staten, verwoordt de gevoelens van veel Amerikanen die op internet actief zijn:
Hoewel hij zich niet uitspreekt over de vraag of Megrahi schuldig is, was ook Anglo-Libyan, die een weblog met dezelfde naam heeft, niet bepaald blij met de manier waarop Megrahi op het vliegveld werd ontvangen. Hij schrijft:
Al-Megrahi is teruggekeerd… naar Libië, en ook ik had gehoopt dat zijn terugkeer naar Libië zonder al te veel ophef zou verlopen, maar hij werd ontvangen als een held!
Ik weet niet of hij verantwoordelijk is voor deze vreselijke misdaad, maar deze man is veroordeeld wegens de moord op 270 onschuldige burgers. Maar de Libische autoriteiten laten zien hoe weerzinwekkend ze zijn terwijl de nabestaanden van de slachtoffers met pijn in hun hart toekijken. Voor de meesten van hen is dit onaanvaardbaar.
Hij prijst de beslissing van de Schotse regering (hoewel hij, net als vele anderen, wantrouwig staat tegenover de redenen achter deze beslissing) en hij levert kritiek op de manier waarop de Libische autoriteiten deze kwestie hebben afgehandeld:
Het was absoluut een moedige stap van de Schotse regering om Al-Megrahi vrij te laten zodat hij zijn laatste dagen met zijn familie kan doorbrengen, maar of ze dit om humanitaire redenen of uit puur zakelijke overwegingen hebben gedaan mag ieder voor zich bepalen.
[echter]
Als hij onschuldig was, dan had hij moeten blijven en tot zijn dood moeten blijven strijden om zijn naam te zuiveren; de Libische autoriteiten hebben zich opnieuw schandelijk gedragen.
Adam White, een Twitteraar uit het Verenigd Koninkrijk, suggereert dat de menigte die hem verwelkomde hem misschien helemaal geen “heldenontvangst” bereidde:
Ook Syrianews geeft deze reden als rechtvaardiging voor de ontvangst van Megrahi:
De veroordeling van Megrahi is van het begin af aan omstreden geweest en sinds zijn vrijlating is opnieuw de vraag gerezen of hij schuldig is. Het intrekken van zijn beroep – volgens velen een voorwaarde voor zijn vrijlating – wordt door sommigen gezien als een manier om zijn onterechte veroordeling te verhullen.
Ibn Kafka schrijft in een reactie op dit artikel dat hij niet erg enthousiast is over het idee om een veroordeelde man vrij te laten, maar hij wijst op de twijfels over de schuld van Megrahi:
Als hij inderdaad verantwoordelijk is voor de bomaanslag in Lockerbie, dat moet hij in de gevangenis of aan de galg sterven. Ik maak me echter meer zorgen over de juistheid van zijn veroordeling, gezien de hardnekkige geruchten over de betrokkenheid van Syrië.
Anderen beschouwen Megrahi als een zondebok die door Libië is opgeofferd. In een reactie op de veroordeling door Hillary Clinton van de Schotse beslissing beschuldigt Angry Arab Amerika van het “veinzen van een lichte verontwaardiging”:
Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Rodham Clinton heeft zich sterk verzet tegen de beslissing en heeft gezegd dat het “heel erg fout” zou zijn om de heer Megrahi vrij te laten. Bespaar me alsjeblieft je valse gevoel van morele rechtvaardigheid. Je regering heeft de echte meesterterrorist Khadaffi, die het bevel heeft gegeven tot de bomaanslag op vlucht 103 van Pan Am, altijd omhelst.
De berichtgeving in de media over deze zaak neemt alsmaar toe en er worden steeds meer zaken naar boven gehaald dan aanvankelijk was voorzien. Velen roepen op tot een nieuw onderzoek in de hele zaak, tegen een achtergrond van beschuldigingen van verborgen agenda's en geheime deals.
Op het weblog The Lockerbie Case, waar vanaf het begin nieuws over de zaak is gepubliceerd, reageert een lezer op dit artikel:
Als het zo door blijft gaan als de afgelopen dagen, dan wordt al-Megrahi/Lockerbie zo'n geruchtmakende zaak dat het verplichte kost wordt voor studenten politicologie en/of geschiedenis, zelfs op middelbare scholen. De vijgenbladen in Westminster en daarbuiten beginnen er steeds verwelkter uit te zien. Met dank ook aan Saif al-Islam voor je passende bijdrage over dit onderwerp vandaag – dromen over een onderzoek zijn misschien niet eens zo vergezocht als ik dacht.
En lezer Nennt mich einfach Adam! zegt:
Wat de bedoelingen van de verschillende partijen ook zijn of waren – het enige antwoord is een onderzoek naar de hele Lockerbie-affaire.