Egyptische vrouw vermoord in Duitse rechtszaal voor dragen van hoofddoekje
Vertalingen
Het is te lang geleden dat Egyptische bloggers het nog eens ergens over eens waren, maar de nieuwe, door haat ingegeven misdaad [en] in Duitsland tegen de Egyptische moslima Marwa El Sherbini verenigde hen in hun veroordeling van de internationale media voor het feit dat deze geen aandacht besteden aan dergelijke incidenten tegen moslims in het Westen.
Het incident vindt zijn oorsprong in een in augustus 2008 door Marwa ingediende aanklacht wegens belediging tegen haar latere moordenaar, Alex, een 28-jarige werkeloze Duitser, nadat hij haar een “terrorist” had genoemd omdat ze de hijaab (islamitisch hoofddoekje) draagt.
Afgelopen woensdag stak Alex haar echter met 18 messteken dood in een Duitse rechtzaal nadat de rechters hadden bepaald dat haar aanklacht gegrond was en hij een boete van 2.800 euro moest betalen voor gemaakte beledigingen aan haar adres.
De 32-jarige Marwa was de vrouw van een Egyptische wetenschapper die een beurs had gekregen om in Duitsland onderzoek te verrichten. Haar man raakte zwaar gewond bij het incident en ligt nu in kritieke toestand in het ziekenhuis, zwevend tussen leven en dood.
Zeinobia gaf uiting aan haar woede in een bericht getiteld “En als ze lesbienne was geweest“ [en] en schreef:
De vrouw is de 32-jarige Marwa El-Sherbini; ze was zwanger van haar tweede kind toen ze werd neergestoken.
[…]
Dit is wel zeker een door haat ingegeven misdaad maar anders dan andere zulke misdaden zoals die gericht tegen homo's of joden haalde deze de krantenkoppen niet en ik weet niet waarom !! Dit is een racistische misdaad, een vrouw wordt zomaar eventjesneergeschotenneergestoken in een rechtzaal en de media vinden het niet belangrijk genoeg om er aandacht aan te besteden zoals zou moeten !! Ze was een moeder die zwanger was, allemachtig zeg !!
Moge Allah haar ziel zegenen, ze is een martelares voor de vrijheid.
In het bovenstaande Twitter-bericht spreekt Ahmed Esmat haar verontwaardiging uit over het feit dat de moord geen aandacht krijgt in de internationale pers.
Hisham Maged [en] was op zijn blog dezelfde mening toegedaan en uitte dat in de vorm van een Wat als-spel:
Laten we het Wat Als-spel spelen. Stel je de omgekeerde situatie voor. Het slachtoffer was een westerling die ergens ter wereld of – lieve hemel – in een land in het Midden-Oosten was neergestoken door moslimextremisten of in Egypte door wat de media vroeger ‘minderheden’ noemden! De wereld zou op zijn kop hebben gestaan en het internet zou plat komen te liggen!
Bikya Masr, die het incident op de voet volgde, vroeg zich af of Marwa een symbool kan worden dat mensen bij elkaar brengt. Hij eiste onmiddellijke actie op diplomatiek en nationaal niveau:
In het hele Midden-Oosten heerst grote woede. Deze woede mag echter niet ontaarden in het willekeurig beschimpenvan Duitsers, of Duitsland. Een campagne kan alleen succesvol zijn als er enige cohesie is. En die zal er zijn als Sherbini een symbool wordt dat mensen bij elkaar brengt net zoals Neda in Iran.
[…]
Geloven mensen dat Sherbini een symbool is? […] Egyptische mensen behoren om te beginnen woedend te zijn dat een vrouw verbaal mishandeld is voor het dragen van een hoofddoekje en voor het feit dat ze een Egyptische is. De regering behoort een krachtig signaal af te geven aan het adres van Europa dat dit gedrag onacceptabel is, maar ze doen er het zwijgen toe. Het is nu aan het Egyptische volk om het heft in handen te nemen.
[…]
Laten we optrekken naar de Duitse ambassade en een volledig onderzoek eisen. Als Duitsland dit niet kan doen dan bewijst dat eens te meer dat Europese haat tegen moslims en Arabieren sterker is dan hun zogenaamde “vrijheid”. Ja, Marwa is een symbool, maar ze dient een symbool te zijn dat mensen niet verdeelt maar bij elkaar brengt.
Een andere blogger, Sadafat, schreef [ar]
يجب ان تعلن الحكومة الألمانية ان هذا التصرف يمس المسلمين، يجب ان تضع في دستورها للغالبية الثانية من الديانيات وهم المسلمين حقوقا تحفظهم من العداء ضد الإسلام.
De Duitse regering behoort te weten dat deze daad moslims diep aangrijpt en dient in de grondwet op te nemen dat de tweede religie van dat land (de islam) beschermd moet worden tegen haatzaaien.
Egyptische bloggers geven op Twitter commentaar of geven lucht aan hun frustraties.
Zelf schreef ik deze regels op mijn blog Lasto Adri [ar]:
لا أتوقع من الغرب -ذاته- أقل من أى يلغى من كل معاجمه فكرة أن المسلمين إرهابيين، ويؤمن أن بن لادن وأعوانه -مثلا- لا يمثلون العرب أو المسلمين فى شئ، وأفعالهم كلها فردية!
وعلى رأى المثل.. لا تعايرنى ولا أعايرك.. دا التعصب طايلنى وطايلك!
2 reacties
ra7mutallah 3la al shehida marwa !
Citaat: Als het een Jood was geweest die slechts was uitgescholden of bespot, zou de bondskanselier alles hebben gedaan wat zij kon en Fox News en Sky News hebben gebeld ter verdediging van de Joden en zou zelfs de oorlog aan anti-semieten hebben verklaard. Maar niemand zal zich het lot aantrekken van een Egyptische vrouw die daar stierf. Einde citaat
Helemaal mee eens, maar dit valt ook mede te verklaren uit het feit dat er tegen de Joden door de Duitsers die Hitler ondersteunden de ergste misdaad ooit is begaan. Dit is als een enorme gongslag die nog steeds, zo meen ik, in het Duitse bewustzijn doortrilt. Maar dat gezegd hebbende is het juist zo onbegrijpelijk dat er nauwelijks aandacht wordt besteed aan het vreselijke dat deze arme Egyptische vrouw en haar man zijn overkomen, want op die manier staan de Duitse media en politiek eigenlijk toe dat de geschiedenis zich telkens weer herhaalt, dit maal in het klein, en met ‘andere’ slachtoffers, d.w.z. mensen van andere rassen of met niet-Westerse geloofsovertuigingen. Dat ‘andere’ moet er naar mijn mening helemaal uit. We zijn allemaal mensen en als er sprake is van haat of onrecht, dan moet dit altijd de volle aandacht krijgen. Juist van een land met een geschiedenis zoals Duitsland zou je toch mogen verwachten dat het alles doet om elke vorm van discriminatie en onrecht hard onder de aandacht te brengen en aan de kaak te stellen… Het is wel of je een open deur inslaat, maar toch vraag ik mij telkens af (en dan blijf ik nog even in Europa): wat hebben we nu eigenlijk geleerd van WO II?