De Saudische blogger Prometheus [1] [ar] is net terug uit het Verenigd Koninkrijk en vertelt in dit bericht over de indrukken van zijn bezoek en de mensen die hij er heeft gezien.
Zoals veel Arabieren die het VK bezoeken, is Prometheus verrast over de grote Arabische en Aziatische gemeenschappen in de Britse hoofdstad:
الزائر لبريطانيا لا بدّ وأن يلاحظ كثرة أعداد المسلمين والعرب والآسيويين هناك. ولا أبالغ إن قلت إن من بين كلّ أربعة بريطانيين، هناك عربيّ أو آسيوي واحد. العرب، تحديدا، يتركّزون في ضاحية بادنغتون وخصوصا في شارع ادجوير رود الذي تحسبه حيّا من أحياء العرب. مقاهي، بقالات، مطاعم، مكتبات، متاجر.. الخ. كلّها تغصّ بجموع العرب سواءً أكانوا مقيمين بصفة دائمة أم سيّاحا عابرين.
Mensen die Groot-Brittannië bezoeken kunnen zien dat er veel moslims, Arabieren en Aziaten zijn. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er op iedere vier Britten een Arabier of Aziaat is. De Arabieren concentreren zich in Paddington [2], met name aan Edgware Road [3] [en], waarvan je zou denken dat het een Arabische wijk is. Cafés, kruideniers, restaurants, boekwinkels en winkels, etc. wemelen van de Arabieren, zowel inwoners als toeristen die langskomen.
Hij vervolgt zijn waarnemingen door te vertellen:
وقد لاحظتُ ميل العرب للنفور من بعضهم البعض. ويمكن تعميم هذه الحالة لتشمل أتباع كلّ جنسية على حدة. ربّما كان كلّ واحد يشعر أن هموم الحياة وحدها تكفي وأن لا حاجة لاتخاذ أصدقاء أو معارف جدد قد يشكّلون في النهاية عبئا إضافيا. حتى الشيشة أو الارغيلة لها حضور دائم في المقاهي بالرغم من أن التدخين ممنوع في كلّ مكان تقريبا. وكلّ من ينتهك هذا الحظر يعرّض نفسه للعقاب. فكّرتُ في أن يكون وراء تسامح الانجليز مع تدخين الشيشة احتمال أنهم ينظرون إليها باعتبارها شأنا يتعلق بثقافة وعادات المهاجرين أو الوافدين إليها. المكتبة العربية التي دخلتها في ادجوير رود يمكنك أن تجد فيها كلّ ما لا يخطر على بالك من الكتب العربية الممنوعة التي تناقش مواضيع الدين والجنس والسياسة.
Het viel me ook op dat Arabieren bij voorkeur bij elkaar uit de buurt blijven en dit geldt misschien in het algemeen voor alle verschillende nationaliteiten. Misschien vinden ze dat ze al genoeg hebben aan de problemen in hun eigen leven en dat ze geen nieuwe vrienden en kennissen nodig hebben die hun eigen ellende daaraan toevoegen. Zelfs de shisha [een oosterse waterpijp met lange flexibele slang die aan een reservoir gekoppeld zit waar de rook door water wordt gekoeld] heeft een vaste plek in de theehuizen daar, ondanks het feit dat roken er bijna overal verboden is en er een straf staat op het overtreden van dat verbod. Ik vermoed dat de tolerantie van de Engelsen met betrekking tot de shisha voortkomt uit de overweging dat het iets cultureels is dat deel uitmaakt van de gewoontes van immigranten en bezoekers. De boekwinkel die ik bezocht aan Edgware Road had alle Arabische titels die je maar kunt bedenken en alle boeken die in de Arabische wereld verboden zijn, over religie, seks en politiek.
Prometheus zet zijn onderzoek voort in een bus, waar hij hoort hoe andere Saudiërs hun leven in het VK en in hun thuisland vergelijken:
في إحدى الحافلات التي أخذتنا إلى شارع اوكسفورد سمعتُ شخصا سعوديا يقول لصاحبه: يا أخي، عندنا لا تسمع إلا كل وصف مسيء للغربيين وللانجليز على وجه الخصوص. وقد حذّرونا منهم كثيرا قبل أن نأتي إلى هنا وصوّروا هذه البلاد على أنها بلاد الإجرام والكراهية. لكننا فوجئنا بعكس ما قيل. فالانجليز شعب متحضّر وراقٍ ولم نرَ منهم والله إلا كل خير. وأنا متأكّد أنهم أكثر إنسانية منا، نحن العرب والمسلمين، في العديد من الأمور. وبعدين ما شفنا سرقات ولا جرائم ولا شيء. إذا كان فيه بلد آمن في هذا العالم فهو هذا البلد. البارحة تمشّيت في الشارع القريب من الفندق حوالي منتصف الليل وكانت السماء تمطر وكل شيء كان عال العال”.
وردّ عليه زميله وهو يضحك: يا ابن الحلال لا تسدّ نفوسنا بالحديث عن أحوالنا. احمد ربّك على الراحة واستمتع بالحرّية اللي نشوفها هنا، على الأقلّ ارتحنا شوي من الخطب والانكارات والفتاوى والمطويّات وقيادة المرأة والتكفير والشرك الأصغر والأكبر والذي منه”.
وردّ عليه زميله وهو يضحك: يا ابن الحلال لا تسدّ نفوسنا بالحديث عن أحوالنا. احمد ربّك على الراحة واستمتع بالحرّية اللي نشوفها هنا، على الأقلّ ارتحنا شوي من الخطب والانكارات والفتاوى والمطويّات وقيادة المرأة والتكفير والشرك الأصغر والأكبر والذي منه”.
In de bussen, die richting Oxford Street [4] gingen, hoorde ik een Saudiër tegen zijn metgezel zeggen: “Bij ons hoor je alleen slechte beschrijvingen van westerlingen en met name de Engelsen. We zijn veelvuldig voor hen gewaarschuwd voordat we hier naartoe kwamen en zagen dit land als het epicentrum van misdaad en haat. We zijn verbaasd dat we het tegenovergestelde zien van wat ons verteld is. De Engelsen zijn een beschaafd volk en we zien alle goede dingen die ze doen. Ik weet zeker dat ze op een aantal vlakken humaner zijn dan wij, Arabieren en moslims. We hebben helemaal geen diefstallen of criminaliteit gezien. Als er op deze wereld een veilige plek is, dan is het dit land. Afgelopen nacht liep ik rond middernacht vlakbij het hotel over straat, het regende en alles was in orde.”
Zijn metgezel antwoordde lachend: “Maak ons niet ongelukkig door over onze omstandigheden (thuis) te praten. Allah zij gedankt dat we er even tussenuit zijn en geniet van de vrijheid die je hier ziet. We hebben in ieder geval even niet te maken met alle toespraken, ontkenningen, fatwa's (religieuze besluiten), gepraat over vrouwen achter het stuur, blasfemie, etc.”
Zijn metgezel antwoordde lachend: “Maak ons niet ongelukkig door over onze omstandigheden (thuis) te praten. Allah zij gedankt dat we er even tussenuit zijn en geniet van de vrijheid die je hier ziet. We hebben in ieder geval even niet te maken met alle toespraken, ontkenningen, fatwa's (religieuze besluiten), gepraat over vrouwen achter het stuur, blasfemie, etc.”
De blogger is ook onder de indruk van de open dialoog tussen politici en de media en is misschien zelfs wat verrast dat dergelijke, zelfs verhitte, discussies op televisie worden uitgezonden:
في إحدى الليالي شاهدتُ على شاشة إحدى قنوات شبكة سكاي مناظرة ساخنة بين مذيعَين ونائبَين في البرلمان البريطاني. كان المتحاورون يناقشون مشروع قانون ُقدّم إلى البرلمان يقترح منح كل نائب بيتا ثانيا. وقال احد المذيعين موجّها كلامه للنائبَين: المال العام هو مالنا. ليس مالكم ولا مال الحكومة أو رئيس الوزراء. وأنا بوصفي مواطنا يهمّني أن أعرف أين تذهب فلوسي وفي أيّ الوجوه ُتصرف. ثم ما هي الخدمات التي قدّمتموها لكي تستحقوا هذا النوع من الامتيازات”. وأضاف المذيع: أنا اسأل هذه الأسئلة لأنكم ممثّلو الشعب وهو الذي انتخبكم وبإمكانه غدا أن يعزلكم إذا تأكّد له أن كلّ همّكم هو الامتيازات والحصانات وما في حكمها”.
وقد استمرّت المواجهة على هذه الدرجة من السخونة والصراحة حتى نهايتها. وتضمّنت انتقادات عنيفة ولاذعة لموقف رئيس الوزراء غوردون براون من المشروع. إذ بدا انه يحاول إمساك العصا من المنتصف وكان متردّدا بين أن يرضي النوّاب أو يغضب جمهور الناخبين. قلت وأنا أتابع البرنامج: لهذا السبب تفوّق علينا الغربيون. ويظهر أن أمامنا مائة عام أخرى كي نصل إلى نصف ما وصلوا إليه من الحرّيات والحقوق والتقاليد الديمقراطية.
وقد استمرّت المواجهة على هذه الدرجة من السخونة والصراحة حتى نهايتها. وتضمّنت انتقادات عنيفة ولاذعة لموقف رئيس الوزراء غوردون براون من المشروع. إذ بدا انه يحاول إمساك العصا من المنتصف وكان متردّدا بين أن يرضي النوّاب أو يغضب جمهور الناخبين. قلت وأنا أتابع البرنامج: لهذا السبب تفوّق علينا الغربيون. ويظهر أن أمامنا مائة عام أخرى كي نصل إلى نصف ما وصلوا إليه من الحرّيات والحقوق والتقاليد الديمقراطية.
Op een avond zag ik op tv, op een van de kanalen van Sky, een verhitte discussie tussen twee presentatoren en twee Britse parlementsleden. Ze spraken over een wetsvoorstel dat bij het parlement ingediend was en waarin werd voorgesteld alle parlementsleden een ander huis te geven. Een van de presentatoren sprak de parlementsleden aan: “Overheidsgeld is ons geld. Het is niet jullie geld, of het geld van de regering, of het geld van de minister-president. Als burger maak ik me er zorgen over waar mijn geld naartoe gaat en hoe het wordt besteed. En daarnaast, wat hebben jullie gedaan dat jullie een dergelijke bonus verdienen?” De presentator vervolgde: “Ik stel jullie deze vragen omdat jullie de vertegenwoordigers van het volk zijn. Zij zijn degenen die jullie gekozen hebben en zij zijn degenen die jullie uit jullie functie kunnen ontheffen als ze zich realiseren dat jullie enige belang is dat jullie meer bonussen en garanties en dergelijke willen ontvangen.”
De discussie ging tot het eind door met deze zelfde intensiteit en openheid. Er werd ook scherpe kritiek geuit op de houding van minister-president Gordon Brown ten opzichte van het voorstel. Het leek of hij zijn mening niet wilde uiten, of hij aarzelde tussen de parlementariërs een plezier doen en de kiezers boos maken. Ik zei tegen mezelf terwijl ik naar het programma keek: “Dit is de reden dat het westen een voorsprong op ons heeft. Het lijkt erop dat we nog eens honderd jaar te gaan hebben voordat we nog maar de helft van de vrijheden, rechten en democratische tradities hebben verworven die zij hebben.”
De discussie ging tot het eind door met deze zelfde intensiteit en openheid. Er werd ook scherpe kritiek geuit op de houding van minister-president Gordon Brown ten opzichte van het voorstel. Het leek of hij zijn mening niet wilde uiten, of hij aarzelde tussen de parlementariërs een plezier doen en de kiezers boos maken. Ik zei tegen mezelf terwijl ik naar het programma keek: “Dit is de reden dat het westen een voorsprong op ons heeft. Het lijkt erop dat we nog eens honderd jaar te gaan hebben voordat we nog maar de helft van de vrijheden, rechten en democratische tradities hebben verworven die zij hebben.”