De Golfstaat Qatar heeft ongeveer 1 miljoen inwoners. De meeste van hen zijn geen Qatarese staatsburgers. Het lijkt erop dat veel mensen die naar Qatar zijn gekomen om er te werken het idee hebben dat de Qatarezen afstandelijk zijn. In een aantal recente weblogartikelen wordt een poging gedaan om de mythe de wereld uit te helpen dat het moeilijk is om contact te leggen met vooral de Qatarese man.
Yousra Abdelaal, een Britse inwoner van Qatar, heeft een artikel met de titel The Truth About Qatari Men geschreven op Qatar Visitor [en]:
Veel immigranten hebben een verkeerd beeld van de Qatarese man. Ze denken dat hij ontoegankelijk is, niet graag praat of openhartig is en dat je niet met hem mag omgaan. Ik hoor van veel collega-immigranten dat als ze een Qatarese man in zijn thowb [en] en ghetra zien, ze het gevoel hebben dat zijn traditionele kleding op de een of andere manier een barrière vormt tussen hem als Qatarees en de immigrant als buitenlander. […] In werkelijkheid zijn de meeste Qatarese mannen toegankelijk en als je met hen praat, reageren ze wel degelijk en zijn ze ook openhartig. […] Volgens immigranten draagt de typische Qatarese man een designerzonnebril, heeft hij een designerpen in het borstzakje van zijn thowb en heeft hij de nieuwste mobiele telefoon en een opzichtige auto of Landcruiser. Door dit beeld gaan we ervan uit dat hij rijk is en een luxe en gemakkelijk leven leidt. Hoewel er veel rijke Qatarezen zijn, zijn de meesten net als wij. Veel Qatarese mannen hebben in werkelijkheid financiële problemen. In veel gevallen hebben ze hun opzichtige auto met een lening van de bank gekocht en die designerzonnebrillen en designerpennen zijn vaak niet echt. Het uiterlijke beeld van perfectie dat ze laten zien is het gevolg van een mentaliteit die de Qatarese man voor zichzelf en andere Qatarese mannen heeft gecreëerd: het draait allemaal om mannelijkheid en prestige en alle Qatarese mannen letten op elkaar en bekijken elkaar tot op zekere hoogte kritisch, net als vrouwen, waardoor elke Qatarese man zich ervan bewust is hoe hij loopt, hoe keurig zijn thowb gestreken is, in welke auto hij rijdt en zelfs hoe netjes zijn baard is verzorgd. We nemen ten onrechte aan dat de meeste Qatarese mannen op de rijkdom van hun familie teren en hun tijd vullen met autoracen en in koffietentjes zitten. Een minderheid doet dat inderdaad, maar de meerderheid heeft veel verantwoordelijkheden. […] Mijn advies aan alle immigranten is dan ook om door deze barrière heen te breken en de echte Qatarese man te leren kennen.
Kei, een Qatarees, schrijft op Mr Q dat hij een verschil ziet in de manier waarop mensen met hem omgaan als hij traditionale kleding draagt [en]:
Dit is eigenlijk een droevig idee, de thobe [en] is zo'n prachtig kledingstuk, het is zodanig geweven en gemaakt dat het je koel houdt door de lucht te circuleren, en het materiaal en de kleur (meestal wit) houden de hitte van de zon tegen. Terwijl ik aan de thobe zat de denken, moest ik denken aan de voordelen en nadelen ervan op sociaal gebied. Het valt me op dat als ik een thobe draag, sommige mensen aardiger tegen me zijn in winkels, maar in andere winkels gaan ze ervan uit dat ik rijk ben en verhogen ze de prijs. Waarom is dat? Dat is discriminatie in de puurste vorm. […] Het viel me vooral op dat als ik in mijn thobe in de lift sta, immigranten veel minder geneigd zijn om ‘goedemorgen’ tegen me te zeggen dan als ik een pak draag (dat ik ook draag). […] Misschien is het paranoia of toeval, misschien ben ik alert, maar geloof me, ik zie er niet bedreigend uit en meestal glimlach ik en ik zeg altijd Salam als ik ergens binnenkom. […] De oplossing? Meer immigranten moeten een thobe dragen zodat er nauwelijks nog verschil is tussen Qatarezen en niet-Qatarezen. We wonen tenslotte allemaal in een land dat steeds internationaler en universeel toleranter (hoop ik) wordt en daar ben ik trots op. En voor degenen die erover denken een thobe aan te schaffen, doen! Qatarezen zullen blij zijn dat immigranten hun cultuur overnemen en je zult je bovendien veel meer op je gemak voelen!