Australiërs verdeeld over boycot van Durban II
De beslissing van de regering-Rudd om de VN-conferentie tegen racisme in Durban te boycotten was controversieel:
Australië heeft nog geen beslissing genomen over deelname aan een controversiële VN-conferentie die over twee weken begint.
Er wordt gevreesd dat de Durban Review Conference, die van 20 tot 24 april in Genève wordt gehouden, een herhaling zou kunnen worden van de oorspronkelijke conferentie in Zuid-Afrika in 2001, die werd ontsierd door beschuldigingen van antisemitisme.
De beslissing werd pas op het allerlaatste moment genomen:
AUSTRALIË zal niet deelnemen aan een controversiële VN-conferentie tegen racisme in Genève deze week.
Minister van Buitenlandse Zaken Stephen Smith zei dat de bijeenkomst in Genève een bevestiging is van de resultaten van 2001, waarin vooral commentaar werd geleverd op Israël en het Midden-Oosten.
“We kunnen er helaas niet van op aan dat de vervolgconferentie niet opnieuw zal worden gebruikt als platform om kwetsende opvattingen, inclusief antisemitische opvattingen, te presenteren,” aldus de heer Smith.
Veel Australische bloggers waren het daar niet mee eens.
Duckpond schreef:
Soms moet de waarheid worden gezegd en dat kan vervelend en ongemakkelijk zijn. Maar is dat wat president Admadinejad deed?
Ahmadinejad zegt niets bijzonders in deze passages. Iedereen die het nieuws ook maar half volgt, weet dat het klopt wat hij zegt. Waarom dan al deze ophef?
SPEAKING THE TRUTH [en]
In het groepsweblog Larvatus Prodeo legde Paul Norton uit hoe hij tegenover het Midden-Oosten staat:
Ik steun het bestaansrecht van Israël en een tweestatenoplossing voor het conflict tussen Israël en Palestina, en ik sta kritisch tegenover onevenwichtige, opruiende en obsessieve kritiek op Israël. Maar ik sta ook kritisch tegenover de onevenwichtige, opruiende en obsessieve idealisering van Israël die overheerst in de politiek van verschillende westerse landen, waaronder Australië en de Verenigde Staten.
Hij beschrijft vervolgens zijn bezorgdheid over de boycottende landen:
Je vraagt je af hoe de landen die aan de conferentie deelnemen (waaronder heel Afrika, Rusland, Azië -met uitzondering van Israël-, Zuid- en Midden-Amerika en het Vaticaan) een boycot interpreteren die beperkt is tot de exclusieve club van rijke blanke mannen. Hoe ze zullen reageren op het feit dat landen als de Verenigde Staten en Australië een vermeende smet op de goede naam van Israël belangrijker vinden dan veel andere kwesties waarover overeenstemming en samenwerking met landen uit het Zuiden en Oosten mogelijk is. En of ze het voldoende reden vinden om te weigeren deel te nemen aan een forum waar dergelijke samenwerking wordt besproken.
What if they held a conference on racism and all the whiteys stayed away? [en]
Jason Soon, die de boycot steunt, startte op catallaxyfiles een open forum:
… exclusief gewijd aan de recente VN-marathondiscussie die er voor de verandering eens toe heeft geleid dat Kevin Rudd de juiste beslissing heeft genomen, namelijk een boycot. Dus brand maar los. Hier [en] is alvast wat olie voor op het vuur.
Gary Sauer-Thompson keurde het gebrek aan lef van de regering-Rudd echter openlijk af op Public Opinion:
Ik was niet verbaasd dat Australië niet het lef had om de VN-conferentie over racisme (ook wel de Durban Review genoemd) bij te wonen, om daar de opvattingen te bespreken van degenen waar ze het niet mee eens zijn, te weten de interpretatie van de Zionistische geschiedenis van president Ahmadinejad. Ze bleven gewoon weg, in plaats van het debat aan te gaan dat moet worden aangegaan met Admadinejad en zijn aanhangers.
Er moeten zeker vraagtekens worden gezet bij het Zionisme, want deze vorm van nationalisme rationaliseert verovering en kolonisatie als de “redding” van Joods gebied namens de joden van over de hele wereld. Het ziet de Palestijnen slechts als een obstakel en bedreiging van de eigen doelstellingen, niet als mensen met dezelfde rechten als joden en met een geldige claim op het land waar ze zijn geboren.
at the UN [en]
Dan Goldberg, van 2002 tot 2007 nationaal redacteur van het Australische Jewish News, betoogde op New Matilda [en] in felle bewoordingen tegen de conferentie:
Gisteren is de VN-conferentie tegen racisme begonnen. Maar Dan Goldberg schrijft dat de vergadering een schijnvertoning is die hem doet denken aan een paar andere dieptepunten in de geschiedenis van de haat.
Het is opvallend dat de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad in het hart van Europa werd verwelkomd op een conferentie die is bedoeld om racisme aan te pakken. Het is in het gunstigste geval perverse ironie; in het ongunstigste geval een absolute gruwel. En dit allemaal op 20 april — de verjaardag van Hitler.
Het was niet verwonderlijk dat de tiran van Teheran zijn smaadrede tegen de Joodse staat lanceerde, waarin hij de Joodste staat ervan beschuldigde de “racistische dader van genocide” te zijn. De meeste Arabische afgevaardigden applaudisseerden. De 23 afgevaardigden van de Europese Unie liepen weg. Op de vooravond van Holocaust Memorial Day [en] onthaalden de Verenigde Naties, dat allang een bolwerk van kritiek op Israël is, een door de wol geverfde ontkenner van de Holocaust. Ahmadinejad noemde de Holocaust niet bij naam, maar liet er weinig twijfel over bestaan dat hij een tweede Holocaust tegen “het meeste wrede en onderdrukkende racistische regime in Palestina” steunde.
Antony Loewenstein, auteur van My Israel Question en The Blogging Revolution, is een bekende en controversiële commentator van het Midden-Oosten en criticus van het Zionisme.
Als jood die veel over Israël/Palestina schrijft, heb ik er absoluut geen behoefte aan dat Iran voor mij over mensenrechten spreekt (in mijn recente boek, The Blogging Revolution [en], wordt in detail ingegaan op de dieptreurige reputatie van de Islamitische Republiek). Maar de felle weerstand om de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de goed gedocumenteerde recente schendingen [en] in Gaza zelfs maar te onderzoeken is schandelijk. Dit zijn niet de daden van een geciviliseerd land. Het is het soort gedrag dat we zouden veroordelen als een relatief onbekend derdewereldland zich er schuldig aan zou maken, maar blijkbaar is Israël onaantastbaar.
Het laatste woord komt van de massamedia. Tim Blair, die voor de Daily Telegraph in Sydney blogt, was zeer duidelijk over zijn mening over de Iraanse president Ahmadinejad:
De geciviliseerde wereld weigerde het anti-Israël festival van de VN bij te wonen [en]. Andere afgevaardigden liepen weg toen ze zich realiseerden in welke gruwelijke situatie ze terecht waren gekomen.
Ze kunnen moeilijk zeggen dat ze niet gewaarschuwd [en] waren.
Het Midden-Oosten blijft verdeeldheid zaaien in Australië en in de wereld.
