Jordaanse bloggers vierden op 12 maart samen de tweede Blog About Jordan Day (BAJD), een initiatief dat in 2008 is gestart door Qwaider [1] [en], die dit jaar mensen aanmoedigde om mee te doen:
Het is “Blog over Jordanië”-dag, een moment om een paar minuten van je drukbezette programma -als wereldverbeteraar- te besteden aan Jordanië, het land waarvan het bestaan net zo onwaarschijnlijk is als het universum zelf. Maar het is er nu eenmaal en mensen houden ervan. En ondanks alle duistere nadelen en vreselijke uitdagingen blijven Jordanië en de Jordaniërs doorgaan en gaan ze belangrijke uitdagingen aan om een plaats tussen de sterren in te nemen.
Veel bloggers deden aan het evenement mee door foto's te publiceren, zoals deze foto van Jordan Journals [2] [en]:
[2]
Een Jordaanse zonsopgang .. Foto van Jordan Journals, met toestemming gebruikt
Jordaanse bloggers in Jordanië en in het buitenland schreven over de voor- en nadelen en de problemen en de toekomst van het land en sommigen beschreven hun persoonlijke band met het land.
The Arab Observer [3] [en] legde uit wat het belang van dit evenement is:
Het is net een nationale feestdag waarop nationalistische en patriottistische gevoelens in de lucht hangen, meestal met waardering voor de successen en verwachtingen van Jordanië.
Naser [4] [en] stelde een top 10 samen van irritante dingen uit Jordanië die hij mist, Sozan haalde herinneringen op over haar leven in Jordanië [5] [ar] en Wings of Butterfly [6] [en] schreef een kort gedicht ter ere van de dag:
As I walk through the street of Amman
Exchanging greeting and smiles
Noticing ambition in youths’ eyes
Being supervised by people who’re old and wise
I deeply sigh at the lovely sight
And realize that Jordan’s name had been carved on my heart
En mensen begroet en toelach
Zie ik ambitie in de ogen van de jeugd
Die wordt begeleid door mensen die oud en wijs zijn
Ik zucht diep bij dit prachtige beeld
En realiseer me dat de naam “Jordanië” op mijn hart is gekerfd
Ammar van Confessions of a Vegetarian Shark [7] [en] vroeg zich af “waarom Jordanië veel sneller oud lijkt te worden dan zou moeten, gezien de tekenen van vroegtijdige dementie die de collectieve geest aantasten”:
“Jordanië is namelijk geen ministerspost en trouw aan Jordanië moet niet worden afgemeten aan het aantal regeringsfuncties dat wordt bekleed door een clan, een stad of een belangrijke partij. Jordanië is geen boerderij, geen vorstendom, geen bank of geldautomaat, geen supermarkt, geen ansichtkaart, geen hotel en het is zeker geen eindeloze reeks intellectuele experimenten.”
En om de vraag te beantwoorden wat Jordanië wel en niet is, analyseerde Hareega [8] de nationale stemming:
“Telkens wanneer we ons realiseren dat we ons een beetje moet inspannen zonder dat we direct resultaat zien, raken we ontmoedigd. We snappen democratie niet. We snappen patriottisme niet. We zien het als een volkslied en een vlag, niet als een concept van zelfopoffering in het belang van anderen die in hetzelfde land wonen.”
Farah [9] [en] is het hiermee eens:
Ik erger me net zo aan mensen die over alles hier klagen maar er niets aan doen, als aan mensen die niet willen toegeven dat we problemen hebben. Die hebben we en daar is niks mis mee zolang we bereid zijn er iets aan te doen.
Maar er werd niet alleen kritiek geleverd. Sommige bloggers maakten van de gelegenheid gebruik om over hun persoonlijke positieve ervaringen in het land te schrijven. In de woorden van Kinzi [10]:
In welk ander land heeft elke persoon die je ontmoet een familielid in elke stad waar je hebt gewoond?
In welk ander land komt het hele leven tot stilstand bij de eerste regenbui van het seizoen en zie je zelfs volwassenen buiten regen drinken?
In welk ander land zijn pitabrood en hummus een dagelijkse lekkernij in plaats van een dure exotische delicatesse?
In welk ander land leidt één woord knullig uitgesproken Arabisch tot bewondering van alle toehoorders en aanmoedigingen om meer te leren?
In welk ander land kun je om hulp roepen als je een handtastelijke engerd tegenkomt waarna vijf mannen op de vent met de losse handjes duiken?
In welk ander land kun je langs een buurman lopen die je nog nooit hebt ontmoet en direct worden uitgenodigd voor een glaasje thee?
Layla van Caledoniyya [11] [en] was het ermee eens dat Jordanië een bitterzoete bijsmaak heeft:
Complex, maar doortrokken van een zaligmakende eenvoud – hectisch, maar met uitgestrekte leegten – ijzig vochtig, maar evenzo droog. Het is een land van tegenstellingen en als het zou meedoen aan één van mijn favoriete tv-programma's dan zou Jordanië het ‘lelijke mooie’ meisje zijn van America’s Next Top Model.
[12]
Tradities leven voort in Jordanië.. Foto van Hamede, met toestemming gebruikt
Bij deze gelegenheid reikte Mohammad Badi [13] [en] zijn niet-Jordaanse lezers een uitnodigende hand:
Als je geen Jordaniër bent of zelfs als je geen Arabier bent, dan word je met rust gelaten en krijg je van iedereen respect en liefde, want in Jordanië zijn we één familie van moslims, christenen en anderen die samenleven en onze gevoelens, dromen en gedachten met elkaar delen zonder intolerantie of vooroordelen.
Hoop op positieve veranderingen inspireerde sommige bloggers om hun dromen voor het land op te schrijven:
Hoeveel ik ook van dit land houd en er altijd wel iets goeds over weet te zeggen, ik weet ook dat de veranderingen die we nodig hebben mogelijk zijn. Eén van de redenen waarom ik hier blijf, is omdat ik deel wil uitmaken van die veranderingen, al is het maar in een hele kleine rol. Dat is mijn hoop. – Southern Muslimah [14] [en]
Ik droom ervan dat ons land eerlijke verkiezingen zal hebben en dat ons volk zijn vertegenwoordigers zal kiezen op basis van kwaliteiten in plaats van vriendjespolitiek of 50 Jordaanse dinars [55 euro] aan steekpenningen. – Hamede [15] [ar]
Jordaanse bloggers kijken uit naar de volgende BAJD op 12 maart 2010 en het zal interessant zijn om te zien of ze deze dag op dezelfde manier zullen blijven vieren. Zal er meer kritiek zijn? Meer loftuitingen? Meer hoop? Deze vragen worden op BAJD 2010 beantwoord.