Rasha Helwa, een Palestijnse burger van Israël die in Akko woont (en van zichzelf zegt dat ze in Palestina woont), heeft op haar weblog Zaghroda een aantal korte artikelen geschreven over wat ze vindt van het reizen met gedeelde taxi's [en] en over het belang van de taalkeuze – Arabisch of Hebreeuws – van de chauffeur.
In haar eerste artikel vraagt Rasha zich af [ar]:
ليش شوفير التاكسي دايمًا متعصبن؟
وليش شوفير التاكسي العربي بحكي مع زميله كمان شوفير تاكسي عربي باللغة العبرية؟
وليش شوفير التاكسي العربي بحط دايمًا موسيقى أو نشرة أخبار بالعبري؟
وليش أنا لما أفوت عَ التاكسي دايمًا بحكي مع الشوفير باللغة العربية؟
وطيب ليش هو بردّ عليّ بالعبري؟وليش شوفير التاكسي اليهودي بحسه دايمًا رايق؟
//
طيب ليش أنا متوقعة إشي تاني يعني؟…
En waarom praat een Arabische taxichauffeur Hebreeuws met zijn collega, ook een Arabische taxichauffeur?
En waarom zetten Arabische taxichauffeurs altijd Hebreeuwse muziek en het Hebreeuwse nieuws op?
En waarom spreek ik, als ik in een taxi stap, de chauffeur altijd in het Arabisch aan?
En waarom antwoordt hij dan in het Hebreeuws?
En waarom heb ik het gevoel dat joodse taxichauffeurs zich altijd op hun gemak voelen?
//
En waarom verwacht ik eigenlijk ooit iets anders?
In een tweede artikel schrijft ze over een specifiek incident [ar]:
مبارح، وأنا بالطريق من حيفا لعكا، بالتاكسي طبعًا..
ومع شوفير تاكسي عربي.
//
طلعت صبية سمرا بالطريق معنا بالتاكسي، الصبية عكاوية، هيك لاحظت من لهجتها.
أول ما ركبت بالتاكسي، مقدرتش تسكت (شكلها اللي بقلبها عَ راس لسانها!) وسألته بنبرة قوية:”إنتِ ليش حاطط أخبار بالعبراني؟ ومرة بتحطوا أغاني بالعبراني؟ شو قصتكو؟”
//
الشوفير العربي، ضلت أعصابه هادي، وردّ عليها بالردّ المتوقع:”لو إحنا مسافرين من عكا لقرية المكر كُنت بحط أغاني عربي..بس من حيفا لعكا بزبطش!”
الصبية السمرا جاوبته بسرعة:”هاد إسمه ضعف شخصية!”
//
كل واحد بقدر يحط مليون جملة غير اللي قالتها الصبية السمرا، وبتزبط.
وأنا ضحكت بقلبي وقتها
//
Onderweg stapte een meisje met een donkere huidskleur bij ons in de taxi, een meisje uit Akko, te oordelen naar haar dialect.
Toen ze in de taxi stapte, bleef ze maar praten (ze had het hart duidelijk op de tong!). En ze vroeg hem [de chauffeur] met een sterk accent: “Waarom heb je het nieuws in het Hebreeuws opgezet? En daarnet zette je Hebreeuwse muziek op – waarom is dat?”
//
De Arabische chauffeur bleef kalm en gaf haar het gebruikelijke antwoord: “Als we van Akko naar het dorp Al Maker [ten oosten van Akko] zouden gaan, dan had ik Arabische muziek opgezet… Maar op weg van Haifa naar Akko hoort dat niet!”
Het donkere meisje reageerde hier direct op: “Dat is wat men noemt een zwak karakter.”
//
Iedereen had duizenden andere goede antwoorden kunnen bedenken dan het antwoord van het donkere meisje.
Ik moest er indertijd heimelijk om lachten.
In haar derde artikel vraagt Rasha zich af [ar]:
اليوم، كان شوي رمادي
سافرت من حيفا لعكا، بالتاكسي أكيد.
مقدرتش أعرف بالزبط شو هوية الشوفير.
يمكن لأنه ما حكى مع الرُكاب
يمكن لأنه مصرخش على ولا أي شوفير
ويمكن لأنه كان حاطط موسيقي بدون كلمات.
//
ويمكن لأنه الموسيقى شغلتلي بالي أكتر من أي إشي تاني
Ik reisde van Haifa naar Akko, met de taxi natuurlijk.
De identiteit van de chauffeur bleef voor me verborgen.
Misschien omdat hij niet met de passagiers praatte.
Misschien omdat hij niet naar mij of naar een andere chauffeur schreeuwde.
Misschien omdat hij muziek zonder woorden opzette.
//
En misschien omdat mijn gedachten vooral door de muziek in beslag werden genomen.